این پست اولین سری از مقالات دنیای نایلون می باشد که بخش “مواد نایلونی” اولین قسمت از آن می باشد .

نایلون یک واژه عمومی (generic designation) برای خانواده ای از پلیمرهای مصنوعی می باشد که بر پایه آلیفاتیک ها یا پلی آمید های نیمه معطر ( semi-aromatic polyamides ) تشکیل شده است .

در دسته بندی مواد پلاستیکی ، نایلون جزو مواد حرارتی نرم تقسیم بندی می شوند که می توان با فرآیند ذوب در داخل ماردون و شکل دادن به آن ، محصولات مورد نظر نظیر فیلم های نایلونی یا ظروف پلاستیکی و … را ایجاد نمود .

مواد نایلونی اولین محصول موفق تجاری در حوزه پلیمر بود که به شکل ترموپلاستیک های مصنوعی تولید و عرضه شد . شرکت دوپانت ( DuPont) اولین بار در سال ۱۹۳۰ شروع به تحقیق پیرامون این محصول نمود . اولین نمونه از مواد نایلونی با نام Nylon 6.6 در ۲۸ فبریه سال ۱۹۳۵ توسط والنس کارودر در آزمایشگاه شرکت تحقیقاتی داپونت ساخته شد .

در ادامه این مسیر آقای پاول شلاک که عضو تیم تحقیقاتی شرکت IG Farben بود ، توانست در ۲۹ ژوان سال ۱۹۳۸ موفق به ساخت Nylon 6 شود که بر خلاف Nylon6 ، بر پایه کاپرولاکتم (caprolactam) بود .

مصرف تجاری مواد نایلونی برای اولین بار ، در سال ۱۹۳۸ در قسمت برس مسواک ها بود . به طبع ساخته شدن این محصول و رونق یافتن بازار استفاده از مواد نایلونی ، سازندگان جوراب های زنانه نیز از نایلون در ساخت محصولات خود استفاده کردند . این محصول جدید در سال ۱۹۴۰ برای اولین بار در نمایشگاه جهانی نیویورک به صورت تجاری رونمایی و معرفی شد .

پس از آن سالها در خلال جنگ جهانی دوم ، کاربرد های جدید از نایلون مورد توجه قرار گرفت به طوریکه تقریبا تمامی مصارف مواد نایلونی ، معطوف به تجهیزات موردنیاز جنگ شد . از اقلام بسیار کاربردی در آن زمان می توان به ساخت چتر های نجات و لوازم جانبی آن نظیر طناب های موردنیاز اشاره نمود . از آن تاریخ به بعد مواد نایلون توانست جای خود را در سبد محصولات تولیدکنندگان باز کند و جزو مواد ضروری صنایع مهم گردد .

• نام مقاله : مواد نایلونی – سلسله مقالات دنیای نایلون – قسمت یک
• مترجم : تیم خبری و دانشنامه برندپلاست
• منبع : برندپلاست